Filos

Van het oude Korinthos blijft alleen nog het water van de bron van Glauke onberoerd, de rest is aan de "tand des tijds" bezweken.

Glauke = met de groen-blauwe ogen, was de koningsdochter, die toen haar bruidskleed vuur vatte, in doodsnood in die bron sprong.

De site is goed onderhouden, en met een goede gids in de hand ben je algauw wat uurtjes kwijt.

Van hier uit is het niet zo ver meer naar het kanaal van Korinthos; dit trekt wellicht meer toeristen dan het oude Korinthos.

Het loopt van noordwest naar zuidoost - van de Korintische golf naar de Saronische golf - en werd in het laatste decennium van de negentiende eeuw aangelegd, zodat de Peloponnesos sindsdien écht een eiland is. Het lijnrechte kanaal is 6,3 km lang, 23 m breed en zo’n 8 m diep. De grote gaten in de wand zijn veroorzaakt door springstof, toen in de tweede wereldoorlog de doorvaart werd geblokkeerd.

De drie bruggen (twee voor het autoverkeer, één voor de spoorweg) die de Peloponnesos met de rest van het Europese vasteland verbinden, liggen ongeveer 70 m boven de waterspiegel. Het kanaal heeft de vaarweg tussen Pireus en de Adriatische zee met ongeveer 350 km verkort. Toch is het enkel geschikt voor middelgrote schepen, want sterke stromingen maken het gevaarlijk voor kleine bootjes, terwijl de geringe diepgang een bezwaar is voor grote schepen van meer dan 10.000 ton. Een sleepboot loodst je er doorheen in een halfuur tot een uur, héél voorzichtig, want de bijna loodrechte wanden van grind en leem brokkelen regelmatig af. Lange wachttijden, hoge tolkosten en gevaarlijk manoeuvreren dragen ook al niet bij aan een druk gebruik.

Trekpleister is ook de brug van Isthmia, aan de uitgang van het kanaal, omdat deze brug in het water zakt, en de schepen dus boven de brug het kanaal uitvaren. Als de brug terug boven water komt gebeurt het niet zelden dat er vissen op blijven liggen; die pechvogels worden door de bruggenwachters graag opgepikt vooraleer het verkeer er terug over mag.

De Akrokorint - hier moest Sisyphos zijn zware kei naar boven duwen, die eens boven weer naar beneden viel; (sisyphus-arbeid)

De agora, hier liep de cynicus Diogenes met een lantaarn in klaarlichte dag naar mensen te zoeken

Zicht naar het noordwesten, de betonnen autostradebrug danken we aan de Olympiade van 2004!

De brug van Isthmia is naar beneden; nog vijf minuten (Griekse tijd) vooraleer ze weer opduikt